Ufata ibinini bibire mu gitondo
Blijf op de hoogte en volg Willem
03 Februari 2015 | Rwanda, Ruhango
“Ufata ibinini bibire mu gitondo, saa sita, ni joro”, oftewel: “Neem 2 tabletten ’s morgens, ’s middags en ’s avonds”. Dat is helaas zo’n beetje waar het farmaceutische werk zich in het Ruhango District Hospital tot beperkt. Verder is de apotheker hier een hoog opgeleid administratief medewerker. Alles moet geteld en bijgehouden worden met indrukwekkende (en angstaanjagende Excel-sheets) en een trage en verre van optimale website van de overheid. Qua farmaceutische zorg is het minimaal, of naar mijn idee eigenlijk volledig afwezig.
Al met al valt het werk hier mij dus behoorlijk tegen. Zeker ook omdat de apotheker mij geen uitdagende opdrachten (DUS NIET ADMINISTRATIEF!!!) te bieden heeft en ik op een of andere manier kan ook niet zo goed bij haar doordringen, waardoor het maar moeizaam lukt om iets voor mezelf te genereren. Ik ben wel bezig om wat ideeën op papier te zetten (historie van de patiënt, praktische adviezen bij de meest verstrekte geneesmiddelen, gestructureerd overleg en kennisoverdracht tussen artsen en apothekers), maar ik ben benieuwd hoe ze hier op gaat reageren. Hopelijk ziet ze er in ieder geval de meerwaarde van in.
Na de eerste week bij het ziekenhuis was het dan ook extra lekker om er in het weekend even tussenuit te gaan. Merel (een van de andere studenten hier) had mij uitgenodigd om het weekend bij haar bij een vriend van haar vader te verblijven in Kigali. Hij is werkzaam in Kigali als consulterend rechter voor de mensenrechten namens de Verenigde Naties en in zijn kast van een huis (met zwembad en al) mocht ik ook een weekendje vertoeven. Dat was even het betere genieten!
Samen met Merel heb ik Kigali verder verkend. Het plan was om zaterdagochtend mee te werken in de Umuganda. Dit is de laatste zaterdag van de maand en staat in het teken van samenwerken. Men maakt dan de straten van de eigen buurt schoon en knapt ook andere klusjes op. Als enthousiaste Muzungus (blanken/ rijke mensen) zijn wij de straat opgelopen, maar het was opvallend stil… Te stil eigenlijk. Beide hadden we een soort van volksverhuizing naar de straat verwacht en dat we zo een bezem in ons hand geduwd kregen als we vroegen of we mee konden helpen. Maar niets was minder waar dus… Na een tijdje door de stad gedwaald te hebben, dachten we eindelijk iemand gevonden te hebben die ons wel even aan het werk kon zetten. Maar ook dat viel weer tegen. We kwamen midden in een van de bijeenkomsten terecht die het tweede deel van de Umuganda vormen. Hierin bespreekt de wijk (nadat er als het goed is gewerkt is!) verschillende onderwerpen, helaas wel in het Kinyarwanda (de lokale taal). Omdat we er nu toch waren en eigenlijk dus niet meer met goed fatsoen weg konden lopen, zijn we maar gaan zitten. Het werd echter al meteen extra ongemakkelijk toen de leider van de bijeenkomst keer op keer aan ons vroeg of wij iets bij hadden te dragen aan de bijeenkomst. Wij hadden alleen geen idee waar ze het over hadden en wat er eigenlijk überhaupt precies allemaal gebeurde. Gelukkig had hij na enkele minuten ook door dat het hopeloos was en ging verder met de bijeenkomst. Uiteindelijk zijn we denk ik nog een krap half uur blijven zitten, voordat we de bijeenkomst vroegtijdig hebben verlaten.
Na bekomen te zijn van de tegenvallende Umuganda, was het wat ons betreft tijd om te beginnen aan een nieuw avontuur; de markt van Kimironko! Dit is een enorme, deels overdekte markt in Kigali waar op z’n Afrikaans van alles verkocht wordt. Ons doel: superlijm, een afwasborstel, een grote spons en groenten en fruit. Dit doel hebben we echter niet helemaal kunnen halen, omdat de afwasborstel nogal lastig bleek te zijn. En om nou met de aangeboden wc-borstels of vegers af te gaan wassen is ook zo wat. Verder was alles voorhanden en konden we dit onder begeleiding van ons hulpje vinden. Terwijl wij hem wringend tussen de andere mensen door volgden, bracht hij ons naar de plekken waar we moesten zijn. Of waarschijnlijk naar de mensen waar hij een dealtje mee had gesloten. Al met al weer een hele beleving.
Om het weekend te besluiten hebben we op zondag een wandeling gemaakt met de Kigali Walking Club. Een gemengde groep mensen die iedere zondagochtend gaat wandelen in de omgeving van Kigali. In ons geval was het een relatief korte wandeling door de prachtige heuvels rondom Kigali met op het eind een flinke klim. Na afloop was het tijd voor een drankje en omdat het deze keer blijkbaar nieuwjaar werd gevierd, was er ook eten. Heel veel eten zoals bleek, ze hadden namelijk een hele koe gekocht en die werd stukje bij beetje geserveerd! Een deel van de koe hebben we ons nog laten smaken, maar op een gegeven moment werd het voor mij tijd om te vertrekken en me weer richting het ziekenhuis te begeven.
Dat was het dan ook weer voor zover. Ik ga nu ergens internet zoeken, zodat ik dit niet alleen voor mezelf geschreven heb ;)
Al met al valt het werk hier mij dus behoorlijk tegen. Zeker ook omdat de apotheker mij geen uitdagende opdrachten (DUS NIET ADMINISTRATIEF!!!) te bieden heeft en ik op een of andere manier kan ook niet zo goed bij haar doordringen, waardoor het maar moeizaam lukt om iets voor mezelf te genereren. Ik ben wel bezig om wat ideeën op papier te zetten (historie van de patiënt, praktische adviezen bij de meest verstrekte geneesmiddelen, gestructureerd overleg en kennisoverdracht tussen artsen en apothekers), maar ik ben benieuwd hoe ze hier op gaat reageren. Hopelijk ziet ze er in ieder geval de meerwaarde van in.
Na de eerste week bij het ziekenhuis was het dan ook extra lekker om er in het weekend even tussenuit te gaan. Merel (een van de andere studenten hier) had mij uitgenodigd om het weekend bij haar bij een vriend van haar vader te verblijven in Kigali. Hij is werkzaam in Kigali als consulterend rechter voor de mensenrechten namens de Verenigde Naties en in zijn kast van een huis (met zwembad en al) mocht ik ook een weekendje vertoeven. Dat was even het betere genieten!
Samen met Merel heb ik Kigali verder verkend. Het plan was om zaterdagochtend mee te werken in de Umuganda. Dit is de laatste zaterdag van de maand en staat in het teken van samenwerken. Men maakt dan de straten van de eigen buurt schoon en knapt ook andere klusjes op. Als enthousiaste Muzungus (blanken/ rijke mensen) zijn wij de straat opgelopen, maar het was opvallend stil… Te stil eigenlijk. Beide hadden we een soort van volksverhuizing naar de straat verwacht en dat we zo een bezem in ons hand geduwd kregen als we vroegen of we mee konden helpen. Maar niets was minder waar dus… Na een tijdje door de stad gedwaald te hebben, dachten we eindelijk iemand gevonden te hebben die ons wel even aan het werk kon zetten. Maar ook dat viel weer tegen. We kwamen midden in een van de bijeenkomsten terecht die het tweede deel van de Umuganda vormen. Hierin bespreekt de wijk (nadat er als het goed is gewerkt is!) verschillende onderwerpen, helaas wel in het Kinyarwanda (de lokale taal). Omdat we er nu toch waren en eigenlijk dus niet meer met goed fatsoen weg konden lopen, zijn we maar gaan zitten. Het werd echter al meteen extra ongemakkelijk toen de leider van de bijeenkomst keer op keer aan ons vroeg of wij iets bij hadden te dragen aan de bijeenkomst. Wij hadden alleen geen idee waar ze het over hadden en wat er eigenlijk überhaupt precies allemaal gebeurde. Gelukkig had hij na enkele minuten ook door dat het hopeloos was en ging verder met de bijeenkomst. Uiteindelijk zijn we denk ik nog een krap half uur blijven zitten, voordat we de bijeenkomst vroegtijdig hebben verlaten.
Na bekomen te zijn van de tegenvallende Umuganda, was het wat ons betreft tijd om te beginnen aan een nieuw avontuur; de markt van Kimironko! Dit is een enorme, deels overdekte markt in Kigali waar op z’n Afrikaans van alles verkocht wordt. Ons doel: superlijm, een afwasborstel, een grote spons en groenten en fruit. Dit doel hebben we echter niet helemaal kunnen halen, omdat de afwasborstel nogal lastig bleek te zijn. En om nou met de aangeboden wc-borstels of vegers af te gaan wassen is ook zo wat. Verder was alles voorhanden en konden we dit onder begeleiding van ons hulpje vinden. Terwijl wij hem wringend tussen de andere mensen door volgden, bracht hij ons naar de plekken waar we moesten zijn. Of waarschijnlijk naar de mensen waar hij een dealtje mee had gesloten. Al met al weer een hele beleving.
Om het weekend te besluiten hebben we op zondag een wandeling gemaakt met de Kigali Walking Club. Een gemengde groep mensen die iedere zondagochtend gaat wandelen in de omgeving van Kigali. In ons geval was het een relatief korte wandeling door de prachtige heuvels rondom Kigali met op het eind een flinke klim. Na afloop was het tijd voor een drankje en omdat het deze keer blijkbaar nieuwjaar werd gevierd, was er ook eten. Heel veel eten zoals bleek, ze hadden namelijk een hele koe gekocht en die werd stukje bij beetje geserveerd! Een deel van de koe hebben we ons nog laten smaken, maar op een gegeven moment werd het voor mij tijd om te vertrekken en me weer richting het ziekenhuis te begeven.
Dat was het dan ook weer voor zover. Ik ga nu ergens internet zoeken, zodat ik dit niet alleen voor mezelf geschreven heb ;)
-
04 Februari 2015 - 15:21
Thomas Kuipers:
Hey Willem,
Jammer te horen dat het werk een beetje tegenvalt! Hopelijk kun je straks wat meer inbrengen/invoeren. Ben je nog opgepakt vanwege je plasticsmokkel ;)? Haha! Veel plezier en inspiratie!
houdoe (zoals ze hier in Sprundel steeds zeggen) -
04 Februari 2015 - 21:37
Ellen:
Dag Willem, je schrijft erg leuk. Zou er zo bij willen zijn. Misschien zijn de dingen die je aandraagt voor de apotheker wel heel eng, veel en anders. Krijgt ze het idee dat ze het niet goed doet? Moeilijke taak zo.
Ik wacht op je volgende verhaal. Liefs Ellen -
06 Februari 2015 - 18:03
Judith:
Hi Willem,
weer leuk om je verslag te lezen. Hopelijk kun je toch nog aan de slag met één of meer van je plannen op farmaceutisch gebied! Groetjes en geniet zoveel je kunt; Always look at the bright side....Judith -
06 Februari 2015 - 19:03
Marian :
Hoi Willem,
Leuk om je verslag te lezen. Het leven daar is wel heel anders. Fantastisch om dat te mogen beleven. Geniet van al die indrukken. Veel succes met alles . Groetjes Marian -
10 Februari 2015 - 23:07
Margit:
Hoi Willem,
Wat leuk om te lezen hoe het daar met je gaat. Ik hoop dat nog gelegenheid krijgt om je 'farmaceutisch repertoire' kwijt te kunnen. Ook hier in Nederland heb ik van de collega's die heel trots op hun indrukwekkende excel sheets zijn ; ).
En misschien lukt het je om de plastic zakjes omtoveren tot een afwasborstel.
Nog een hele mooie tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
